Ο λοιμός είναι μολυσματική ασθένεια, που μπορεί να πάρει διαστάσεις επιδημίας και να είναι θανατηφόρα, όπως ο λοιμός που έπληξε την αρχαία Αθήνα στη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου. Είναι και αυτή αρχαία ελληνική λέξη, με παράγωγα το ουσιαστικό λοίμωξη (= εισβολή παθογόνων μικροβίων στον οργανισμό, π.χ. συμπτώματα πνευμονικής λοίμωξης) και το επίθετο λοιμώδης, που χρησιμοποιείται σε φράσεις όπως λοιμώδης μονοπυρήνωση και λοιμώδη νοσήματα. Συνώνυμα του λοιμού είναι η πανούκλα, πανώλης, μάστιξ, πληγή, κακό.
Επιπτώσεις
Στις κοινωνικές επιπτώσεις του λοιμού, θα πρέπει να συμπεριλάβουμε και δυο παραμέτρους που σχετίζονται με το περίπλοκο πρόβλημα του πολέμου. Οι πόλεμοι έχουν τρομερές απελευθερωτικές συνέπειες, εξαναγκάζοντας τους ανθρώπους να καταφεύγουν σε πράξεις που θα ήταν αδιανόητες σε περιόδους ειρήνης και ησυχίας, όπου έχουν πολλά να χάσουν. Καθώς λοιπόν η εγκληματικότητα και η αγριότητα εγκαθιδρύθηκαν, είναι σίγουρο ότι η νόσος είχε βαθιές συνέπειες στις τακτικές και τις μεθόδους με τις οποίες η Αθήνα διεξήγαγε τον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Μια σειρά από κατοπινές βάναυσες Αθηναϊκές ενέργειες σε βάρος συμμάχων που στασίασαν και σε βάρος ουδετέρων πόλεων μάλλον στις επιπτώσεις του λοιμού θα πρέπει να αναζητηθούν. Οι μεταδοτικές νόσοι προκαλούν ένα αίσθημα τρόμου που είναι σίγουρα μεγαλύτερο απ’ τις αποδεδειγμένες δυνατότητές τους να σκοτώνουν. Οι «κατασκευαστές» βιολογικών όπλων μαζικής καταστροφής (ή ισοδύναμων σεναρίων) το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό. Αρκεί να θυμηθούμε την ιστορία (και την υστερία) με τη νόσο του άνθρακα στις ΗΠΑ μετά την 11η Σεπτεμβρίου αλλά και την περυσινή της γρίππης.