Η επιγλωττίτιδα είναι μια σοβαρή κατάσταση που προκαλεί φλεγμονή και πρήξιμο της επιγλωττίδας -το τμήμα ιστού στην κορυφή της τραχείας- και είναι δυνητικά απειλητική για τη ζωή.
Οταν μια βακτηριακή λοίμωξη, ένας ιός ή ένας τραυματισμός στο λαιμό καταστρέψουν την επιγλωττίδα, γίνεται πολύ δύσκολο για κάποιον να αναπνεύσει και να καταπιεί. Η επιγλωττίτιδα μπορεί να δημιουργήσει μια απειλητική για τη ζωή αναπνευστική ανεπάρκεια, αν δεν διαγνωστεί και δεν αντιμετωπιστεί στα αρχικά της στάδια.
Στην περίπτωση αυτή μπορεί να χρειαστεί να εισαχθεί ένας αναπνευστικός σωλήνας, να γίνει οξυγονοθεραπεία και να χορηγηθούν αντιφλεγμονώδη φάρμακα για την πρόληψη θανατηφόρων επιπλοκών.
Οι περισσότερες περιπτώσεις επιγλωττίτιδας προκαλούνται από ένα βακτήριο που ονομάζεται Haemophilus influenzae, ένα ευρέως διαδεδομένο παθογόνο που συνήθως δεν προκαλεί προβλήματα στους υγιείς ανθρώπους.
Ωστόσο, τα άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα και ιδιαίτερα τα πολύ μικρά παιδιά, διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο μόλυνσης από Haemophilus influenzae και επακόλουθη επιγλωττίτιδα. Πολλά άλλα παθογόνα μπορούν επίσης να προκαλέσουν μόλυνση, συμπεριλαμβανομένων των βακτηρίων που ανήκουν στην οικογένεια των στρεπτόκοκκων και του ιού του απλού έρπητα. Λιγότερο συχνά, η κατάποση κατά λάθος ενός ερεθιστικού, το κάπνισμα παράνομων ναρκωτικών ή ένα χτύπημα στο λαιμό μπορεί να προκαλέσει σοβαρό ερεθισμό.
Η επιγλωττίδα αποτελείται από εύκαμπτο ιστό χόνδρου που διπλώνει προς τα πάνω και προς τα κάτω κατά τη διάρκεια της αναπνοής για να επιτρέψει στον αέρα να διέλθει μέσω της τραχείας. Οταν ο ιστός αναπτύξει φλεγμονή, η επιγλωττίδα διογκώνεται και δεν μπορεί να διπλωθεί σωστά. Τα αρχικά συμπτώματα της επιγλωττίτιδας μπορεί να περιλαμβάνουν έναν ήπιο πυρετό, δυσκολία στην αναπνοή και πονόλαιμο. Καθώς η φλεγμονή επιδεινώνεται, η κατάποση γίνεται επίπονη και η αναπνοή γίνεται πολύ ρηχή. Η αναπνευστική ανεπάρκεια είναι σχεδόν βέβαιη αν η επιγλωττίδα διογκωθεί σε τέτοιο βαθμό που εμποδίζει εντελώς την τραχεία.
Ενα άτομο που εμφανίζει σημάδια επιγλωττίτιδας πρέπει να μεταφερθεί στο νοσοκομείο το συντομότερο δυνατόν. Εάν ο περιορισμός των αεραγωγών είναι σοβαρός, ένας γιατρός μπορεί να εισάγει έναν αναπνευστικό σωλήνα για την πρόληψη της αναπνευστικής ανεπάρκειας. Το οξυγόνο μπορεί να χρειαστεί να χορηγηθεί εάν η τραχεία είναι μερικώς ανοικτή, αλλά η αναπνοή είναι ακόμα ρηχή.
Μόλις σταθεροποιηθεί ο ασθενής, πραγματοποιούνται διαγνωστικές εξετάσεις, προκειμένου να διαπιστωθεί η σοβαρότητα της βλάβης στην επιγλωττίδα και στον περιβάλλοντα ιστό. Τα δείγματα αίματος και ιστού από την περιοχή του λαιμού συλλέγονται, αναλύονται και αξιολογούνται, για να προσδιοριστούν τα βακτήρια ή ο ιός που είναι υπεύθυνος για τα συμπτώματα.
Μετά τον εντοπισμό της υποκείμενης αιτίας και την ανακούφιση των αναπνευστικών δυσκολιών, ο γιατρός μπορεί να χορηγήσει ενδοφλέβια αντιβιοτικά και αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Ο ασθενής συνήθως κρατείται στο νοσοκομείο για αρκετές ημέρες, έτσι ώστε οι γιατροί να παρακολουθούν προσεκτικά την ανάρρωσή του. Μόλις αρχίσει να αισθάνεται καλύτερα, του συνταγογραφούνται φάρμακα που χορηγούνται από το στόμα, τα οποία πρέπει να λαμβάνει καθημερινά για μία ή δύο εβδομάδες, οπότε θα πρέπει να πραγματοποιηθεί μια νέα εξέταση.
Με την άμεση θεραπεία, τα περισσότερα παιδιά και ενήλικες θεραπεύονται ολοκληρωτικά.