Το στροφικό πέταλο είναι μια ομάδα τεσσάρων μυών και τενόντων που βοηθούν στη σταθεροποίηση του ώμου και την κίνηση. Χρησιμοποιείται κάθε φορά που μετακινείτε τον ώμο σας, για να σταθεροποιήσει και να βοηθήσει την κίνηση της άρθρωσης.
Το στροφικό πέταλο είναι μια περιοχή που τραυματίζεται συχνά. Οι πιο συνηθισμένοι τραυματισμοί είναι το διάστρεμμα, η τενοντίτιδα και η θυλακίτιδα.
Τι προκαλεί τραυματισμό του στροφικού πετάλου
Οι τραυματισμοί του περιστροφικού μανικετιού μπορεί να κυμαίνονται από ήπιοι έως σοβαροί. Οι κατηγορίες στις οποίες εμπίπτουν είναι οι εξής:
Η τενοντίτιδα είναι ένας τραυματισμός που προκαλείται από την υπερβολική χρήση τoυ στροφικού πετάλου. Αυτό προκαλεί φλεγμονή. Οι παίκτες του τένις, οι οποίοι χρησιμοποιούν το χέρι τους για το σερβίς, οι ζωγράφοι που πρέπει να φτάσουν μέχρι τα υψηλότερα σημεία και γενικά οι άνθρωποι που πρέπει να σηκώσουν στη δουλειά τους τα χέρια τους προς τα επάνω, συνήθως βιώνουν τέτοιους τραυματισμούς.
Η θυλακίτιδα είναι ένας άλλος συχνός τραυματισμός του στροφικού πετάλου. Προκαλείται από τη φλεγμονή του θύλακα. Οι θύλακες είναι σάκοι γεμάτοι με υγρά που βρίσκονται μεταξύ των τενόντων του στροφικού πετάλου και του υποκείμενου οστού.
Τα διαστρέμματα του στροφικού πετάλου προκαλούνται από υπερβολική χρήση ή οξύ τραυματισμό. Οι τένοντες που συνδέουν τους μυς με τα οστά μπορεί να υπερ-τεντωθούν ή να λυγίσουν εν μέρει ή πλήρως. Το στροφικό πέταλο μπορεί επίσης να τραυματιστεί ή να υποστεί ρήξη μετά από μια πτώση, από αυτοκινητιστικό ατύχημα ή από άλλο ξαφνικό τραυματισμό. Αυτού του είδους οι τραυματισμοί προκαλούν συνήθως έντονο και άμεσο πόνο.
Συμπτώματα
Δεν προκαλούν, ωστόσο, όλοι οι τραυματισμοί του στροφικού πετάλου πόνο. Ορισμένοι είναι αποτέλεσμα εκφυλιστικών καταστάσεων, γεγονός που σημαίνει πως το στροφικό πέταλο μπορεί να υποστεί βλάβες για μήνες ή για χρόνια πριν εμφανιστούν τα συμπτώματα.
Τα συνήθη συμπτώματα τραυματισμού του στροφικού πετάλου περιλαμβάνουν:
• Αποφυγή ορισμένων δραστηριοτήτων επειδή προκαλούν πόνο
• Δυσκολία στην επίτευξη πλήρους εύρους κινήσεων των ώμων
• Δυσκολία στον ύπνο από την πλευρά του τραυματισμένου ώμου
• Πόνο όταν πρέπει να τεντωθεί το χέρι
• Πόνο στον ώμο, ειδικά τη νύχτα
• Προοδευτική αδυναμία του ώμου
• Δυσκολία να φτάσει το χέρι πίσω από την πλάτη
Εάν έχετε παρουσιάσει κάποιο από αυτά τα συμπτώματα για περισσότερο από μία εβδομάδα ή αντιμετωπίζετε δυσκολίες στη λειτουργία του ώμου σας, θα πρέπει να επισκεφθείτε το γιατρό σας.
Παράγοντες κινδύνου
Οι τραυματισμοί του στροφικού πετάλου μπορεί να είναι οξείς ή εκφυλιστικοί. Οι οξείς τραυματισμοί συμβαίνουν συνήθως από ένα συγκεκριμένο περιστατικό. Αυτοί μπορεί να προκληθούν από την ανύψωση αντικειμένων που είναι πάρα πολύ βαριά, που πέφτουν και «ξαφνιάζετε» τον ώμο σας στην προσπάθεια να τα συγκρατήσετε ή κινήσεις που αναγκάζουν τον ώμο να βρίσκεται σε μια δύσκολη ή περίεργη θέση. Οι νέοι άνθρωποι έχουν περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν αυτόν τον τύπο τραυματισμού του στροφικού πετάλου.
Οι εκφυλιστικοί τραυματισμοί οφείλονται σε μακροχρόνια υπερβολική χρήση. Οι άνθρωποι που κινδυνεύουν περισσότερο από αυτούς τους τραυματισμούς είναι:
• Αθλητές, ιδιαίτερα τενίστες, παίκτες του μπέιζμπολ, κωπηλάτες και παλαιστές
• Ατομα με θέσεις εργασίας που απαιτούν επαναλαμβανόμενη ανύψωση, όπως ζωγράφοι και ξυλουργοί
• Ατομα άνω των 40 ετών
Διάγνωση
Οι γιατροί εξετάζουν ιατρικό ιστορικό, πραγματοποιούν μια φυσική εξέταση και ακτινογραφίες για να εντοπίσουν τους τραυματισμούς του στροφικού πετάλου. Κάνουν επίσης ερωτήσεις για τις σωματικές δραστηριότητες στο χώρο της εργασίας. Από το σύνολο όλων των παραπάνω καθορίζουν αν ένας ασθενής έχει αυξημένο κίνδυνο για μια εκφυλιστική κατάσταση.
Ο γιατρός θα ελέγξει επίσης το εύρος κίνησης και δύναμης του βραχίονα. Επίσης, θα αποκλείσει παρεμφερείς καταστάσεις, όπως ένα πιασμένο νεύρο ή αρθρίτιδα.
Οι ακτινογραφίες μπορούν να αναγνωρίσουν αν υπάρχουν οστεόφυτα, αυτές οι μικρές αναπτύξεις οστών που μπορούν να τρίβονται στον τένοντα του στροφικού πετάλου και να προκαλέσουν πόνο και φλεγμονή.
Μπορούν επίσης να συστήσουν να γίνει μαγνητική εξέταση ή υπερηχογράφημα. Με τον τρόπο αυτό θα εξεταστούν οι μαλακοί ιστοί, συμπεριλαμβανομένων των τενόντων και των μυών, ώστε να εντοπιστεί αν υπάρχει ρήξη και πόσο μεγάλη και σοβαρή είναι.
Πώς θεραπεύεται ο τραυματισμός του στροφικού πετάλου
Οι θεραπείες κυμαίνονται από την ανάπαυση του τραυματισμένου βραχίονα μέχρι τη χειρουργική επέμβαση. Η τενοντίτιδα μπορεί να προχωρήσει σε ρήξη του στροφικού πετάλου και ο τραυματισμός μπορεί να χειροτερέψει με το χρόνο. Η αναζήτηση της θεραπείας το συντομότερο δυνατό βοηθά στην αποφυγή επιδείνωσης του τραυματισμού.
Οι μη χειρουργικές θεραπείες βελτιώνουν τα συμπτώματα σε περίπου 50% των ατόμων με τραυματισμό στροφικού πετάλου.
Αυτές οι θεραπείες περιλαμβάνουν:
• Εφαρμογή ζεστής ή κρύας κομπρέσας στον πληγέντα ώμο για να μειωθεί το πρήξιμο
• Ασκήσεις για την αποκατάσταση της δύναμης και της εμβέλειας κίνησης
• Ενεση κορτιζόνης στην πληγείσα περιοχή, που είναι ένα στεροειδές που βοηθά στη μείωση της φλεγμονής
• Νάρθηκας ώμου, προκειμένου να απομονωθούν οι κινήσεις του βραχίονα
• Μη συνταγογραφούμενα αντιφλεγμονώδη φάρμακα
Ποιες είναι οι προοπτικές για έναν τραυματισμό στροφικού πετάλου
Η πρόγνωση για τραυματισμό στροφικού πετάλου εξαρτάται από τον τύπο του τραυματισμού. Σύμφωνα με την κλινική Mayo, οι μισοί από τους ανθρώπους με τραυματισμό στροφικού πετάλου επανέρχονται με την άσκηση και τη φροντίδα στο σπίτι. Οι παρεμβάσεις αυτές μειώνουν τον πόνο και ενθαρρύνουν το εύρος της κίνησης.
Σε περιπτώσεις σοβαρής ρήξης στροφικού πετάλου η δύναμη του ώμου δεν θα επανέλθει, αν δεν υπάρξει χειρουργική επέμβαση.
Πρόληψη
Οι αθλητές και τα άτομα με επαγγέλματα που απαιτούν τη συχνή χρήση του ώμου πρέπει να λαμβάνουν συχνά διαλείμματα ανάπαυσης. Αυτό μπορεί να μειώσει την επιβάρυνση του ώμου. Οι ασκήσεις για την ενίσχυση του ώμου και την ενθάρρυνση της κίνησης μπορούν επίσης να βοηθήσουν. Ζητήστε από τον φυσιοθεραπευτή σας ασκήσεις που θα ενισχύσουν και θα βελτιώσουν τη λειτουργία του στροφικού πετάλου.
Στην περίπτωση του πόνου στον ώμο, ο πάγος μπορεί να βοηθήσει. Βάλτε πάγο καλυμμένο από πανί πάνω στην πληγείσα περιοχή, αλλά μη το αφήνετε περισσότερο από 10 λεπτά τη φορά. Αυτή η δραστηριότητα μπορεί να βοηθήσει στην αποφυγή νέου τραυματισμού.