Φλεγμονή των λεμφαδένων, η οποία εκδηλώνεται με επώδυνη ή – σπανιότερα – ανώδυνη διόγκωση. Η φλεγμονή συχνά αρχίζει από την περιοχή των λεμφικών αγγείων που καταλήγουν στο γάγγλιο και (ανάλογα με το πού εντοπίζεται) διακρίνεται σε τραχηλική, τραχειοβρογχική, μασχαλιαία, βουβωνική κ.ά. Συχνότερα εντοπίζεται στον λαιμό (αυχενική αδενίτιδα) και προέρχεται από οξείες φλεγμονές του στόματος, του λαιμού και των αφτιών. Η αδενίτιδα των βουβωνικών αδένων προκαλείται συνήθως από σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα. Μπορεί να εμφανιστεί ως οξεία ή χρόνια και αποτελεί την αμυντική αντίδραση του λεμφικού ιστού στους παθογόνους παράγοντες οι οποίοι εισχώρησαν στον οργανισμό και προκάλεσαν τη λοίμωξη.
Οξεία Αδενίτιδα
Τα συμπτώματα της είναι η απότομη αδιαθεσία, εντοπισμένος πόνος, υψηλός πυρετός, ρίγη και διόγκωση των λεμφαδένων. Η θεραπεία γίνεται με ανάπαυση και θερμά επιθέματα. Αν παρουσιαστεί διαπύηση, μπορεί να χρειαστεί τομή στον λεμφαδένα.
Χρόνια Αδενίτιδα
Δεν συνοδεύεται συνήθως από πυρετό και μπορεί να είναι πιο επικίνδυνη, καθώς δεν γίνεται αμέσως αντιληπτή. Χρόνια (συνήθως ανώδυνη) διόγκωση των λεμφικών αδένων παρατηρείται και σε χρόνιες ασθένειες, όπως λευχαιμία, σύφιλη ή καρκίνο.
Φυματιώδης αδενίτιδα, ονομάζεται η φυματίωση των αδένων και λεμφογαγγλίων. Αυτού του είδους η αδενίτιδα προκαλεί διόγκωση των αδένων και συνήθως διαπύηση. Μετά τη διάνοιξη του αποστήματος δημιουργούνται συνήθως συρίγγια με ανώμαλες διαδρομές και επίμονη διαπύηση, τα οποία αφήνουν ουλές μετά τη θεραπεία τους. Συχνότερα προσβάλλονται οι τραχειοβρογχικοί και τραχηλικοί λεμφαδένες.