Συγκεκριμένα, ερευνητές, με επικεφαλής τον Δρ Ρικάρντο Οζόριο του Ιατρικού Κέντρου Langone του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, μελέτησαν 2.470 ανθρώπους, ηλικίας 55 – 90 ετών. Τα άτομα χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες: σε πάσχοντες από νόσο Αλτσχάιμερ, σ’ αυτούς με πρώιμα στάδια ήπιας γνωστικής διαταραχής (που αποτελεί πρόδρομο άνοιας και νόσου Αλτσχάιμερ) και όσους δεν εμφάνιζαν κανένα τέτοιο πρόβλημα.
Από την επεξεργασία των δεδομένων προέκυψε ότι, όσοι είχαν προβλήματα αναπνοής κατά τον ύπνο, όπως ροχαλητό και περιόδους άπνοιας, διαγιγνώσκονταν με ήπια γνωστική διαταραχή ή νόσο Αλτσχάιμερ, πολύ νωρίτερα σε σχέση με τους ανθρώπους που δεν είχαν τέτοια αναπνευστικά προβλήματα στον ύπνο.
Συγκεκριμένα, όσοι δεν ανέπνεαν καλά στον ύπνο, ανέπτυσσαν ήπια γνωστική διαταραχή σε μέση ηλικία 77 ετών (έναντι 90 ετών για όσους ανέπνεαν κανονικά), ενώ επίσης εμφάνιζαν νόσο Αλτσχάιμερ σε μέση ηλικία 83 ετών (έναντι 88 όσων δεν είχαν νυχτερινά αναπνευστικά προβλήματα).
Σύμφωνα με τους ερευνητές, το ροχαλητό και η άπνοια ύπνου είναι συνηθισμένα στους ηλικιωμένους, καθώς αφορούν πάνω από το μισό των ανδρών (52%) και πάνω από το ένα τέταρτο των γυναικών (26%).
Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι, όσοι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν ειδική συσκευή αερισμού που τους επέτρεπε να κοιμούνται καλύτερα τα βράδια, εμφάνιζαν δέκα χρόνια αργότερα συμπτώματα ήπιας γνωστικής διαταραχής, σε σχέση με όσους δεν είχαν καμία βοήθεια για το πρόβλημά τους.