Άύξηση της ουρίας (και γενικότερα του αζώτου) στο αίμα σε επίπεδα πάνω από το φυσιολογικό, χωρίς όμως ο ασθενής να εκδηλώνει συμπτώματα. Όσο προχωρεί η βλάβη των νεφρών, τόσο αυξάνεται η ουρία του αίματος. Από ένα σημείο και μετά, η αύξηση της ουρίας και του υπολειπόμενου αζώτου δίνει κλινικά συμπτώματα, οπότε γίνεται λόγος για ουραιμία. Αναφέρεται και προνεφρική αζωθαιμία, κατά την οποία αυξάνει η ουρία του αίματος λόγω μείωσης της νεφρικής ροής εξαιτίας συμφορητικής καρδιακής ανεπάρκειας ή υπότασης και όχι λόγω νεφρικής νόσου.
previous post
next post