Διαβήτης άποιος νεφρικός

Διαβήτης άποιος νεφρικός

Ως Διαβήτης Άποιος Νεφρικός ορίζεται η διαταραχή που οφείλεται στην ελαττωμένη νεφρική ανταπόκριση στις αντιδιουρητικές ιδιότητες της ορμόνης βασοπρεσσίνης. Η έκκριση της βασοπρεσσίνης που αλλιώς ονομάζεται αντιδιουρητική ορμόνη είναι φυσιολογική. Έχουν αναγνωριστεί δυο τύποι της νόσου:

Τύπος Ι – Η νεφρική αντίσταση είναι πλήρης και τα ούρα παραμένουν αραιά ακόμη και όταν οι τιμές του πεπτιδίου στο πλάσμα είναι υψηλές.
Τύπος ΙΙ – Η νεφρική αντίσταση είναι μερική και η συμπυκνωτική ικανότητα των ούρων διατηρείται εάν οι τιμή της ορμόνης αυξηθεί κατά 20 φορές του φυσιολογικού.

Η αντιδιουρητική ορμόνη είναι ένα κυκλικό εννεαπεπτίδιο το οποίο παράγεται από τους νευρώνες του παρακοιλιακού πυρήνα του υποθαλάμου. Οι νευροάξονες των νευρώνων αυτών σχηματίζουν τον οπίσθιο λοβό της υπόφυσης και από αυτούς εκκρίνεται απευθείας στην κυκλοφορία η ορμόνη αυτή. Οι μεταβολές της ωσμωτικότητας του πλάσματος είναι το κύριο ερέθισμα για την έκκριση της βασοπρεσσίνης. Τιμές ωσμωτικότητας μεγαλύτερες από 280mosm\kg διεγείρουν την απελευθέρωση της ορμόνης και επομένως την κατακράτηση ύδατος και τη συμπύκνωση των ούρων. Εκτός από το νεφρογενή άποιο διαβήτη υπάρχει και ο υποθαλαμικός άποιος διαβήτης στον  υπάρχει  αδυναμία της σύνθεσης αντιδιουρητικής ως απάντηση στην αυξημένη ωσμωτικότητα.

Αίτια
Τα συνηθέστερα αίτια του νεφρογενούς άποιου διαβήτη είναι τα κάτωθι:

* Ιδιοπαθής (σποραδικός ή συγγενής)
* Νεοπλασίες
* Κοκκιωματώδη νοσήματα (πχ. σαρκοείδωση)
* Τοκετός
* Λοιμώξεις (πχ. πυελονεφρίτιδα)
* Αγγειακές βλάβες (πχ. δρεπανοκυτταρική αναιμία)
* Μεταβολικά
* Δυσπλασίες (πολυκυστική νόσος)
* Τοξικά (λίθιο, μεθυκικλίνη, μεθοξυφλουράνη, διμεκλοκυκλίνη)

Επιπτώσεις
Η αντίσταση στη δράση της αντιδιουρητικής ορμόνης έχει σαν αποτέλεσμα την εμφάνιση των εξής χαρακτηριστικών συμπτωμάτων:

* Πολυουρία. Η ημερήσια αποβαλλόμενη ποσότητα ούρων μπορεί να ξεπεράσει τα 10-15 λίτρα .
* Νυκτουρία
* Αντιρροπιστική πολυδιψία
* Αφυδάτωση και βαριά υπερνατριαιμία εξαιτίας της αποβολής μεγάλης ποσότητας ούρων.
* Κόπωση και ευερεθιστότητα

Θεραπεία
Στόχοι της θεραπευτικής αντιμετώπισης του νοσήματος είναι:

* Υποκατάσταση του ύδατος.
* Μείωση πολυουρίας.
* Ελάττωση πολυδιψίας.

Δυστυχώς σε αντίθεση με το νευρογενή άποιο διαβήτη ο οποίος απαντά ικανοποιητικά στη χορήγηση αγωνιστών της βασοπρεσσίνης, ο νεφρογενής δεν ανταποκρίνεται. Ανεπιτυχής είναι επιπλέον η χορήγηση και άλλων ουσιών όπως η χλωροπροπαμίδη και η καρβαμαζεπίνη. Σήμερα για τη θεραπεία της νόσου χρησιμοποιούνται θειαζιδικά διουρητικά τα οποία ελαττώνουν την πολυουρία. Οι ουσίες αυτές αναστέλλοντας την επαναπορρόφηση νατρίου στο ανιόν σκέλος της αγκύλης του Henie παρεμβαίνουν στη μέγιστη αραίωση των ούρων και αυξάνουν την απορρόφηση άλατος και ύδατος στα εγγύς σωληνάρια. Επιπρόσθετα μέτρα είναι η απαγόρευση άλατος, καφεϊνης και άλλων ουσιών που ενισχύουν την πολυουρία.

Leave a Comment