Εκφυλιστική αρθροπάθεια

Εκφυλιστική αρθροπάθεια

H εκφυλιστική αρθροπάθεια είναι η πιο συνηθισμένη πάθηση των αρθρώσεων. Ενδεικτικά αναφέρουμε πως στις ΗΠΑ η νόσος αυτή αποτελεί τη δεύτερη σε συχνότητα αιτία απουσίας από την εργασία για ηλικίες μεταξύ 50-60 ετών. Ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό ασθενών έχει υποκλινική πορεία. Στις κλινικές μορφές η νόσος προσβάλει συχνότερα γυναίκες ηλικίας μεγαλύτερης των 60 ετών. Υπολογίζεται πως μετά τα 65 χρόνια περισσότεροι από τους μισούς άντρες και πάνω από το 68% των γυναικών πάσχουν από τη νόσο αυτή. Στατιστικές διαφορές που να σχετίζονται με τη γεωγραφική κατανομή, τη φυλή και τις κλιματολογικές συνθήκες δεν υπάρχουν. Συνήθως προσβάλονται οι αρθρώσεις που υφίστανται μεγαλύτερη μηχανική καταπόνηση. Η προσβολή του αρθρικού χόνδρου αφορά κυρίως τις αρθρώσεις του γόνατος, του ισχίου, της σπονδυλικής στήλης και τέλος της άκρας χειρός. Οι αρθριτικές αλλοιώσεις της άκρας χειρός εντοπίζονται στις περιφερικές φαλαγγο-φαλαγγικές των δακτύλων και στην πολυγωνο-μετακάρπια άρθρωση του αντίχειρα.

Αίτια
Η κυριότερη αιτία της εκφυλιστικής αρθροπάθειας είναι η μηχανική καταπόνηση των αρθρώσεων από είτε από κατανομή φορτίων του σώματος είτε από υπερβολική μυϊκή τάση. Η παχυσαρκία και οι ορμονικές μεταβολές που προκαλούνται στις γυναίκες κατά την εμμηνόπαυση αν και έχουν γίνει αρκετές προσπάθειες να χαρακτηριστούν ως αιτίες δεν έχει βρεθεί ότι έχουν άμεση συσχέτιση και θεωρούνται προδιαθεσικοί παράγοντες. Παρά το γεγονός ότι η οστεοαρθρίτιδα δε θεωρείται κληρονομική πάθηση πιθανολογείται η αρθρική έκφραση μιας γενικευμένης συγγενούς μεταβολικής διαταραχής φυλοσύνδετου και αυτοσωμικού τύπου με επικρατητικό τύπο στο γυναικείο φύλο.

Επιπτώσεις
Η κλινική εικόνα της εκφυλιστικής οστεοαρθροπάθειας εξελίσσεται αργά. Αρχικά τα κυριότερα συμπτώματα είναι τα εξής:

* Διόγκωση της άρθρωσης
* Άλγος στη φόρτιση και στις ακραίες κινήσεις

Οι ενοχλήσεις αυτές υποχωρούν μετά από λίγο καιρό με ανάπαυση της άρθρωσης και χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής. Παρόμοια επεισόδια επαναλαμβάνονται κατά τη διάρκεια των επόμενων ετών που προοδευτικά οδηγούν στην εγκατάσταση μόνιμων βλαβών.
Οι βλάβες αυτές είναι :

* Επώδυνος περιορισμός της κινητικότητας της άρθρωσης
* Διόγκωση της άρθρωσης
* Παραμόρφωση της άρθρωσης
* Παρέκκλιση των αρθρικών επιφανειών
* Ανάπτυξη οστεόφυτων

Η εξέλιξη της διαδικασίας αυτής είναι η έκπτωση της λειτουργικής ικανότητας της άρθρωσης που ορισμένες φορές είναι σημαντική και επηρεάζει την ποιότητα ζωής του ασθενούς.

Θεραπεία
Η θεραπεία εκλογής είναι η συντηρητική αντιμετώπιση με τη χορήγηση κατάλληλης φαρμακευτικής αγωγής και φυσικοθεραπείας.
Η χορήγηση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων αποτελεί τη βάση της θεραπείας. Οι ουσίες αυτές χορηγούνται για διάστημα μερικών εβδομάδων κατά την έξαρση του νοσήματος προκειμένου να αντιμετωπιστεί το άλγος. Ο συνδυασμός φαρμακευτικής αγωγής και φυσικοθεραπείας έχει περιορίσει αρκετά τις επεμβατικές μεθόδους. Σε περιπτώσεις που τα συμπτώματα δεν ελέγχονται επαρκώς με τα αντιφλεγμονώδη η ενδοαρθρική έγχυση υαλουρονικού οξέος έχει συνήθως ευεργετικές επιδράσεις. Το υαλουρονικό οξύ είναι ένα φυσικό συστατικό του αρθρικού υγρού το οποίο αφενός λιπαίνει την άρθρωση αφετέρου καταστέλλει τη φλεγμονή. Η δράση του διαρκεί περίπου ένα χρόνο. Ενδοαρθρικά επίσης χορηγούνται και τα κορτικοστεροειδή με καλά αποτελέσματα, όμως η χορήγηση τους δεν πρέπει να γίνεται πάνω από δυο με τρεις φορές το χρόνο. Ενδιάμεση θέση συντηρητικής και χειρουργικής αντιμετώπισης είναι η αρθροσκοπικός καθαρισμός της άρθρωσης κυρίως του γόνατος. Οι χειρουργικές επεμβάσεις έχουν θέση σε περιπτώσεις αποτυχίας της συντηρητικής αντιμετώπισης. Οι δυο που εφαρμόζονται συχνότερα είναι:

* Οι διορθωτικές οστεοτομίες. Οι επεμβάσεις αυτές έχουν καλά αποτελέσματα όταν γίνουν σε αρχικά στάδια. Οι αρθρώσεις του ισχίου και του γόνατος αποτελούν τις κυριότερες ενδείξεις οστεοτομίας.
* Η ολική αρθροπλαστική κυριαρχεί πλέον ως μέθοδος εκλογής σε τελικά στάδια της νόσου όταν η δυσλειτουργία της άρθρωσης είναι γεγονός. Το είδος της επέμβασης αυτής εφαρμόζεται κυρίως στο ισχίο και στο γόνατο.

Leave a Comment