Εκκολπωματίτιδα

Εκκολπωματίτιδα

Εκκολπωματίτιδα είναι μια φλεγμονώδης-μικροβιακης αιτιολογίας επιπλοκή, η οποία αναπτύσσεται στο  1% έως 3% των ατόμων που παρουσιάζουν εκκολπώματα.

Αίτια
Πρόκειται για προβολή του βλεννογόνου του παχεος εντέρου σε σακοειδή μορφη που πληρούται από κόπρανα και φλεγμαίνει. Το υψηλό υπόλειμμα δίαιτας των Αφρικανών που παράγουν πιο ογκώδης κόπρανα, με αποτέλεσμα μια πιο λεπτή και πιο ελαστική ανάπτυξη του παχέος εντέρου φαίνεται να δρα προστατευτικά στην ανάπτυξη εκκολπωματων. Η όλο και πιο χαμηλή σε  υπολείμματα διατροφή των Δυτικών-στο βιομηχανικό κόσμο, από την άλλη πλευρά, επέφερε ένα στενό, συσπασμενο αναπτυσσόμενο παχυ που είναι επιρρεπές στην ανάπτυξη εκκολπωματων

Επιδημιολογικά στοιχεία
Εκκολπωμάτωση, η οποία ονομάζεται επίσης «εκκολπωματική νόσος», έχει σποραδικά αναφερθεί πριν από τις αρχές του 1900. Το 1907, ο Δρ William Mayo ανέφερε την πρώτη χειρουργική εκτομή για εκκολπωματίτιδα. Η ανίχνευση της ως νόσο  έχει αυξηθεί σημαντικά και επηρεάζει το 30% του δυτικού πληθυσμού στην  ηλικία των 60 ετών, και το  65% στην  ηλικία των 85 ετων 

Συμπτώματα
Η πλειοψηφία των ασθενών παρουσιάζει με κοιλιακό άλγος και ευαισθησία εντοπιζόμενο στην  αριστερή κάτω κοιλιακή χώρα , με ή χωρίς πυρετό και λεμφοκυττάρωση. Αυτή είναι η απλή αρχόμενη κλινική εικόνα της φλεγμονώδους  εκκολπωματίτιδας που συνήθως ανταποκρίνεται ικανοποιητικά  σε συντηρητική θεραπεία ολίγων ημερών. Μια μειονότητα, η οποία παρουσιάζεται από την αρχή με ένα «οξεία κοιλία», (πολύ έντονος κοιλιακός πόνος με βαρεία κλινική εικόνα του αρρώστου) με ή χωρίς απόδειξη του ελεύθερου αέρα στην απλή ακτινογραφία κοιλίας , συνήθως απαιτεί μια επείγουσα χειρουργική παρέμβαση .

Διάγνωση
Η καλή κλινική εξέταση και το ικανό κλινικό ιστορικό θέτουν άμεσα την υποψία και διάγνωση της εκκολπωματίτιδας. Οι δύο κύριες διαγνωστικές διαδικασίες, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν, στην προσπάθεια της τεκμηρίωσης της διάγνωσης. Είναι μια απεικονιστική διαδικασία διπλής αντίθεσης με βαριούχο υποκλυσμό (είναι πιθανή η σκιαγράφηση των σάκων των εκκολπωματων). Και η αξονική τομογραφία, που θα επιδείξει τα εκκολπώματα και τον πέριξ φλεγμονα.

Επιπλοκές
Η βαρια εκκοπλωματιτιδα Περιτονιτιδ, η οξεία κοιλια και το απόστημα είναι κλινικες οντοτητες και επιπλοκες της εκκολπωματιτιδα.

Θεραπεία
Η αρχική αντιμετώπιση έγκειται σε συντηρητική και αντιβιοτική θεραπεία. Διαφορετικά σε ολες τις άλλες περιπτώσεις η αντιμετώπιση είναι η χειρουργική αφαίρεση  του βεβλαμενου τμήματος του παχεος εντέρου και του πέριξ αυτού φλεγμονα (η αντιμετώπιση ποικίλει κατά χειρουργό και άρρωστο: λαπαροσκοπικη,δια αξονικού παροχέτευσης, εντερεκτομη κλπ).

Πρόγνωση
Αποφυγή της δυσκοιλιότητας , δίαιτα υψηλού υπολείμματος (αρκετές φυτικες ινες,  μαλακτικα των κοπρανων κλπ) φαινετα ναδρουν προφυλακτικα στην αναπτυξη εκκολπωματων. Η έγκαιρη διάγνωση αλλα και η προληπτική αγωγή δίνει στη νόσο αριστη πρόγνωση αντίθετα η παραμελημένη διάγνωση και καθυστερημένη και μη πλήρης θεραπεία δυσκολεύει την αντιμετώπιση.

Παπανικολάου Σπύρος – Γενικός Χειρουργός – Εντατικολόγος

Leave a Comment