Τέρψη & Ζωή

Φλεγμονές αναπνευστικού

Φλεγμονές του Ανώτερου Αναπνευστικού Συστήματος

Ιγμορίτιδα
Είναι μια φλεγμονή των ιγμόρειων άντρων, την οποία μπορεί συχνά να προκαλέσει μια ιογενή λοίμωξη. Η οξεία ιγμορίτιδα προκαλείται από φλεγμονή ενός μικροβίου. Οι ασθενείς παραπονιούνται για πονοκέφαλο, κακοδιαθεσία και πυώδεις εκκρίσεις από την μύτη. Όλο το ιγμόρειο γίνεται ευαίσθητο και γεμάτο πύων.
Η χημική θεραπεία γίνεται με 10 ήμερη αντιβίωση. Η ομοιοπαθητική προσφέρει θεραπεία σε πολύ γρηγορότερο διάστημα. Τα συμπτώματα που βασίζεται είναι τόσο τοπικά όπως π.χ. το χρώμα του πύου, όσο και συνολικά ο οργανισμός όπως η θερμοκρασία του σώματος και των άκρων.

 

Ωτίτιδα
Εξωτερική ωτίτιδα είναι η φλεγμονή του εξωτερικού ακουστικού καναλιού. Ο ασθενής υποφέρει από πόνο και ίσως από φαγούρα. Στην φλεγμονή μπορεί να συμμετέχει και η μεμβράνη του τύμπανου. Μέση ωτίτιδα είναι η φλεγμονή του μεσαίου αυτιού, όπου προκαλείται οίδημα και απόφραξη της ευσταχιανής σάλπιγγας. Τα συμπτώματα είναι πυρετός, πόνος στο αυτί, ελαττωμένη ακοή, ίλιγγος και εμβοές. Η χημική θεραπεία γίνεται με αντιβίωση. Κατά την ομοιοπαθητική τόσο η εξωτερική όσο και η μέση ωτίτιδα θεραπεύονται σε σύντομο χρονικό διάστημα ανεξάρτητα από την αιτία που τις προκάλεσε. Τα συμπτώματα τόσο ο πυρετός όσο και η μειωμένη ακοή, ο πόνος και το οίδημα υποχωρούν από την 2η ημέρα της θεραπείας. Το πιο σημαντικό είναι ότι με την ενδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος αποκλείεται η νόσος να υποτροπιάσει ξανά.

Φαρυγγίτιδα
Είναι η φλεγμονή του φάρυγγα και συνήθως συμβαίνει κατά τους χειμερινούς μήνες. Κύριο αίτιο είναι ο στρεπτόκοκκος. Η χημική θεραπεία γίνεται με αντιβίωση τουλάχιστον για 10 ημέρες. Η ομοιοπαθητική θεραπεύει την οξεία φαρυγγίτιδα σε 3-4 ώρες.

Νοσήματα του Κατώτερου Αναπνευστικού Συστήματος

Άσθμα
Χαρακτηρίζεται από μερική ή ολική απόφραξη των αεραγωγών. Οι αεραγωγοί φλεγμαίνουν, γεμίζουν με βλέννη και οίδημα. Ακολουθεί ο λεγόμενος <βρογχόσπασμος> ή ασθματική κρίση με δύσπνοια, περιοδικό έντονο βήχα και συριγμούς κατά την αναπνοή. Κ ατά την διάρκεια της ασθματικής κρίσης, ο ασθενής πρέπει να πάρει οπωσδήποτε βρογχοδιασταλτικά φάρμακα, ώστε να ανοίξουν οι βρόγχοι του και να μπορέσει να αναπνεύσει καλύτερα. Μακροχρόνια η κλασική θεραπεία του άσθματος γίνεται με κορτικοειδή όπου η νόσος καταστέλλεται χωρίς φυσικά να θεραπεύεται ποτέ. Παρά όμως τα κορτικοειδή η νόσος υποτροπιάζει πολλές φορές. Η ομοιοπαθητική θεραπεύει πλήρως το παιδικό άσθμα διότι στα παιδιά το ανοσοποιητικό σύστημα παραμένει ισχυρό παρά την καταστολή με κορτικοειδή. Στους ενήλικες θεραπεύεται πλήρως το βρογχικό άσθμα που δεν έχει γίνει μακρόχρονη χρήση κορτικοειδών (κυρίως ενέσιμης κορτιζόνης).

Αυτήν η διευκρίνιση γίνεται διότι τα άτομα που θα πάρουν ομοιοπαθητικό φάρμακο μετά από πολλά χρόνια χρήσης κορτιζόνης, θα κάνουν μια πολύ έντονη ομοιοπαθητική αντίδραση και την ώρα της ασθματικής κρίσης θα τρέξουν στο νοσοκομείο, όπου θα τους γίνει πάλι ένεση κορτιζόνης ακυρώνοντας έτσι την δράση της ομοιοπαθητικής. Στους ενήλικες όμως που δεν εξαρτάται το άσθμα τους από την κορτιζόνη γίνεται πλήρης ομοιοπαθητική θεραπεία. Αναφορικά τώρα με τους ασθενείς που έχουν καταφύγει για χρόνια στην χρήση κορτιζόνης, μπορούμε να ξεκινήσουμε με συνεδρίες βελονισμού. Ο βελονισμός θα φέρει το ανοσοποιητικό τους σύστημα σε τέτοια κατάσταση υγείας ώστε να αντέξουν αργότερα την ομοιοπαθητική αντίδραση χωρίς να καταφύγουν στο νοσοκομείο και κατ’επέκταση να θεραπευτούν.

Εμφύσημα
Χαρακτηρίζεται από μεγάλη διάταση των τελικών τμημάτων των αεραγωγών δηλαδή των βρογχιολίων συνοδευόμενο από καταστροφή των τοιχωμάτων των πνευμονικών κυψελίδων, εκεί ακριβώς που γίνεται η ανταλλαγή του οξυγόνου με το διοξείδιο του άνθρακα. Το κάπνισμα θεωρείται η κύρια αιτία πρόκλησης του εμφυσήματος. Δεν υπάρχει κάποιο θεραπευτικό σχήμα, αφού άλλωστε η βλάβη είναι μη αναστρέψιμη. Συστήνεται η διακοπή του καπνίσματος για να μην επεκταθεί η βλάβη. Εάν η βλάβη αφορά ολόκληρο τον λοβό του πνεύμονα, συστήνεται χειρουργική επέμβαση. Ομοιοπαθητικά δεν μπορεί να αναστραφεί η εμφυσηματική βλάβη γιατί έχει διαταραχτεί και η αιμάτωση στην περιοχή αυτή.

Χρόνια Βρογχίτιδα
Προσδιορίζεται ο επίμονος βήχας με την παραγωγή φλέγματος περισσότερο από 3 μήνες τον χρόνο για τουλάχιστον 3 χρόνια. Κύρια αιτία αυτής της νόσου είναι ο καπνός του τσιγάρου. Η θεραπεία είναι συμπτωματική εφόσον ο καπνιστής αποφασίσει να διακόψει το κάπνισμα. Η ομοιοπαθητική πάντα εφόσον διακοπεί το κάπνισμα προσφέρει πλήρη αποκατάσταση. Για τους καπνιστές που δεν μπορούν να διακόψουν το κάπνισμα ο βελονισμός προσφέρει ικανοποιητική βοήθεια.

Βρογχιεκτασίες
Είναι η υπερβολική και επίμονη διάταση των βρόγχων μετά από φθαρτικές αλλαγές στις ελαστικές μυϊκές ίνες των τοιχωμάτων των βρόγχων. Εντοπίζονται μόνο σε ένα τμήμα του πνεύμονα. Η ανεπάρκεια του ανοσοποιητικού συστήματος είναι η κύρια αιτία αυτής της επίμονης φλεγμονής. Η κυστική ίνωση είναι η πιο χαρακτηριστική περίπτωση ανοσοανεπάρκειας. Οι βρογχιεκτασίες αναγνωρίζονται από τον χρόνιο βήχα με φλέγματα και περιστασιακά σταγόνες αίμα. Στις σοβαρότερες καταστάσεις η αιμόπτυση είναι περισσότερο έντονη. Η ομοιοπαθητική μπορεί να αποκαταστήσει πλήρως την ανωτέρω παθολογία, εφόσον δεν έχουν δημιουργηθεί βλάβες στο αγγειακό δέντρο και δεν έχει καταστραφεί εντελώς το βρογχικό τοίχωμα.

Κυστική Ίνωση
Είναι μια γενετικά κληρονομούμενη βρογχιεκτασία όπου εξασθενεί το σύστημα καθαρισμού των βρόγχων, προκαλώντας έτσι συχνές μολύνσεις, χρόνιες φλεγμονές και καταστροφή του βρογχικού τοιχώματος. Η νόσος αναγνωρίζεται συνήθως από την παιδική ηλικία. Φαρμακευτικά χρησιμοποιούνται συνήθως συμπαθητικομημιτιά και βρογχοδιασταλτικά φάρμακα που έχουν όμως πολύ μικρή διάρκεια δράσης και στοχεύουν στους β1 και β2 υποδοχείς. Χρησιμοποιούνται επίσης αντιχοληνεργικά φάρμακα, θεοφυλίνη και κορτικοειδή. Όλα αυτά τα φάρμακα σκοπό έχουν να συντηρήσουν τα συμπτώματα της νόσου σε μια καλή κατάσταση. Η ομοιοπαθητική μπορεί να βελτιώσει την γενική κατάσταση της νόσου εφόσον δεν έχουν καταστραφεί τα τοιχώματα των βρόγχων. Είναι δύσκολο όμως να προσφέρει πλήρη αποθεραπεία διότι πρόκειται για γενετική νόσο δηλαδή νόσο γραμμένη επάνω στα γονίδια του ασθενούς.

Σαρκοείδωση
Είναι μια νόσος άγνωστης αιτιολογίας όπου σχηματίζονται κοκιδώματα σε όλο το σώμα(δέρμα, σηκώτι, σπλήνας, μάτια) και ιδιαίτερα στους πνεύμονες. Εμφανίζεται στην 3η-4η δεκαετία της ζωής και είναι πιο συχνή στις γυναίκες. Η διάγνωση γίνεται ιστολογικά ενώ κλινικά εμφανίζεται υπερασβαιστιαιμία, αναιμία και αύξηση ενός ενζύματος <η ανγειοτενσίνη >. Κλινικά ο άρρωστος εμφανίζει μειωμένη αναπνευστική ικανότητα. Η θεραπεία γίνεται με κορτικοστεροειδή τα οποία ανακουφίζουν προσωρινά αλλά δεν βελτιώνουν την μακροχρόνια πρόγνωση. Η ομοιοπαθητική θεραπεία προσφέρει πλήρη ίαση εφόσον το ανοσοποιητικό σύστημα του ατόμου βρίσκεται στα ανώτερα επίπεδα υγείας. Εάν το ανοσοποιητικό σύστημα είναι πολύ καταπιεσμένο η ομοιοπαθητική σταματάει την επιδείνωση της νόσου κρατώντας την σταθερή.

Πνευμονία
Είναι μια λοίμωξη που προκαλείται από μικρόβια που εισέρχονται στον πνεύμονα από εισπνοή μικροσωματιδίων ,η από αιματογενή λοίμωξη ή ακόμα πιο συχνά από οροφαρυγγικές εκρίσεις. H Θεραπεία της πνευμονίας με την επίσημη ιατρική είναι ότι μόλις προσδιοριστεί το μικρόβιο δίδεται η αντίστοιχη αντιβίωση. Η ομοιοπαθητική διαφωνεί με αυτόν τον τρόπο αντιμετώπισης της λοίμωξης του πνεύμονα διότι:

1) με τα αντιβιοτικά ρίχνουμε την αμυντική ικανότητα του οργανισμού
2) επιτρέπουμε στα μικρόβια να αναπτύξουν πιο ισχυρά στελέχη στα αντιβιοτικά
3) με την ομοιοπαθητική στις οξείες περιπτώσεις όπως η πνευμονία μπορούμε να τις θεραπεύσουμε σε πολύ λίγο χρόνο, μέσα στην ίδια την ημέρα που θα πάρει το φάρμακο πολλές φορές.

Συνεπώς δεν ενδιαφέρει την ομοιοπαθητική πιο συγκεκριμένο μικρόβιο προκάλεσε την πνευμονία αλλά μόνο τα συνωδά συμπτώματα όπως ο πυρετός, η θερμοκρασία κ.λ.π. Ενδέχεται μετά την λήψη του πρώτου ομοιοπαθητικού φαρμάκου ο οργανισμός να χρειαστεί και δεύτερο ομοιοπαθητικό φάρμακο μέχρι να θεραπευτεί πλήρως. Δηλαδή κατά την διάρκεια της θεραπείας ο οργανισμός αναπροσαρμόζεται με καινούργια συμπτώματα.

Καρκίνος του Πνεύμονα
Είναι ένας όγκος που μπορεί να βρεθεί τόσο στους βρόγχους όσο και στο πνευμονικό παρέγχυμα. Κύρια αιτία του είναι το κάπνισμα ακόμα και για τους παθητικούς καπνιστές.

Εμφανίζεται κατά την 5η-6η δεκαετία της ζωής. Υπάρχουν 4 ιστολογικοί νεοπλασματικοί τύποι:

1) Το λεπιδωτό επιθηλιακό κύτταρο
2) Το αδενοκαρκίνωμα
3) Το μεγαλοκυτταρικό
4) Το μικροκυτταρικό Από όλα αυτά χειρότερη πρόγνωση έχει το μικροκυτταρικό.

Η επίσημη θεραπεία είναι χειρουργική επέμβαση. Ακολουθεί η χημιοθεραπεία και οι ακτινοβολίες. Η επιβίωση μετά το χειρουργείο και τις χημειοθεραπείες είναι περίπου 5 χρόνια και αυτό διότι ο οργανισμός τόσο με το σοκ του χειρουργείου όσο και με την χημειοθεραπεία πέφτει σε πολύ χαμηλά επίπεδα υγείας. Η ομοιοπαθητική δεν θα μπορούσε να θεραπεύσει τόσο καταπονημένους οργανισμούς. Θα μπορούσε να επιμηκύνει το προσδόκιμο της ζωής εάν ο ασθενής αποφάσιζε να μην ακολουθήσει χημικοθεραπευτικά σχήματα και αντ’αυτού έπαιρνε ομοιοπαθητικό φάρμακο. Εξαιρείται η περίπτωση του μικροκυτταρικού καρκίνου που η εξέλιξή του είναι ραγδαία.

Λάζαρος Καραλοϊζος – Χειρούργος/Ομοιοπαθητικός

Related posts

Κανταλούπε: Οι θερμίδες και η θρεπτική αξία του «χρυσού» πεπονιού

Φλεβίτιδα

mysite

Φλεγμονές εντερικού συστήματος

mysite

Τροφές πλούσιες σε φυτικές ίνες που πρέπει να βάλετε στη διατροφή σας

Leave a Comment