Ξαγκαθιά

Ξαγκαθιά

Περιγραφή
Η Ξαγκαθιά ή Κράταιγος, Τρικουκιά, Μουρζιά, Μπουρμπουτζελιά, Τσαμπουρνιά (Crataegus monogyna) ανήκει στην οικογένεια των Ροδίδων (Rosaceae). Είναι φυλλοβόλο, ακανθωτό δένδρο, με μικρά φύλλα, λευκά άνθη και κόκκινους καρπούς, που φθάνει σε ύψος τα 8 μέτρα. Η ξαγκαθιά είναι επίσης δενδρώδης, αγκαθωτός θάμνος που γίνεται  5-8 μέτρα και συναντάται σε όλη την Ευρώπη και στην Ελλάδα στα αραιά δάση και τους φράχτες, στενός συγγενής του πυράκανθου. Τα φύλλα της είναι μικρά, τριγωνικά, λαμπερά, με λοβούς. Τα άνθη της είναι λευκά μικρά, κατά κορύμβους με στρογγυλωπά πέταλα και με πολλούς στήμονες, που κάποτε είναι κόκκινοι και πολύ αρωματικοί. Ο καρπός της είναι ωοειδής, σφαιροειδής με κιτρινωπή σάρκα και περιέχει 2-3 σπέρματα. Προτιμά τα δροσερά, αργιλώδη χώματα. Η εποχή της άνθησης είναι Απρίλιος-Ιούνιος.
Τα δένδρα της ξαγκαθιάς συναντώνται σε φράκτες, αλσύλλια και αγρούς σε όλα τα Βρετανικά νησιά και σε όλες τις εύκρατες περιοχές του βόρειου ημισφαιρίου. Οι σπόροι χρειάζονται 18 μήνες για να φυτρώσουν, αλλά τα δένδρα συνήθως καλλιεργούνται από μοσχεύματα. Τα ανθοφόρα στελέχη συλλέγονται στο τέλος της άνοιξης και οι καρποί στο τέλος του καλοκαιριού ή στις αρχές του φθινοπώρου.
Η ξαγκαθιά θεωρείται ένα εξαιρετικά πολύτιμο φαρμακευτικό βότανο. Οι βοτανοθεραπευτές της Δύσης το θεωρούν κυριολεκτικά ως «τροφή της καρδιάς», που βελτιώνει τη ροή του αίματος στους καρδιακούς μυς και επαναφέρει στο κανονικό τους καρδιακούς παλμούς. Πρόσφατες έρευνες έχουν επιβεβαιώσει την εγκυρότητα αυτών των χρήσεων.
Τέλος, η ξαγκαθιά ευδοκιμεί παντού στην Ελλάδα, δεν χρειάζεται πότισμα και είναι από τους πιο κατάλληλους θάμνους, για τη δημιουργία φράχτη προστασίας στο περιβόλι μας. Γι’ αυτό δε εξάλλου και ιδιαίτερα αυτή με τα κόκκινα άνθη πουλιέται και σε φυτώρια.

Ιστορικά στοιχεία
Η ξαγκαθιά εχρησιμοποιείτο παραδοσιακά στην Ευρώπη για τις πέτρες των νεφρών και της ουροδόχου κύστης και ως διουρητικό. Οι βοτανολογίες του 16ου και του 18ου αιώνα, των Gerard Culpeper και K’Eogh, αναφέρουν όλες αυτές τις χρήσεις. Η σύγχρονη χρήση της ξαγκαθιάς, για τα προβλήματα του κυκλοφορικού και της καρδιάς, προέρχεται από έναν Ιρλανδό γιατρό, ο οποίος άρχισε να την χρησιμοποιεί με επιτυχία στους ασθενείς του για αυτές τις παθήσεις, προς το τέλος του 19ου αιώνα.
Χρησιμοποιούμενα μέρη
Χρησιμοποιούμενα μέρη  για θεραπευτικούς σκοπούς είναι τα φύλλα της, τα άνθη της που συλλέγονται κατά τη στιγμή που ανοίγουν, οι κόκκινοι καρποί της που είναι άνοστοι στη γεύση και η ρίζα της πιο σπάνια.

Συστατικά
Περιέχει βιοφλαβονοειδή (ρουτίνη, κερκετίνη), τριτερπενοειδή, κυανιούχοι γλυκοζίτες, αμίνες (τριμεθυλαμίνη-μόνο στα άνθη), πολυφαινόλες, κουμαρίνες και ταννίνες.

Θεραπευτικές ιδιότητες
Η ξαγκαθιά είναι ισχυρό καρδιοτονωτικό, που επιτρέπει την αποκατάσταση της υπότασης και της υπέρτασης, της ταχυκαρδίας και της αρρυθμίας. Ακόμα, είναι σπασμολυτική και καταπραϋντική, καθώς και πολύ αποτελεσματική για την καταπολέμηση της αϋπνίας που οφείλεται σε νευρική υπερένταση, αφού ελαπώνει τις εξάψεις του νευρικού συστήματος καθώς και της στηθάγχης. Επιπλέον, η ξαγκαθιά προφυλάγει από την αρτηριοσκλήρωση και έχει ευεργετική επίδραση πάνω στα αγγεία, ενώ θεωρείται ακόμα φυτό αντιπυρετικό (ιδιαίτερα κατά του τριήμερου πυρετού). Στην Κίνα οι καρποί της θεωρούνται χωνευτικοί ενώ στη Γαλλία χρησιμοποιούνται κατά της δυσπεψίας και της διάρροιας.
Η ξαγκαθιά θεωρείται γιατρικό της καρδιάς και χρησιμοποιείται σήμερα για τη θεραπεία της στηθάγχης και των παθήσεων της στεφανιαίας αρτηρίας. Είναι επίσης χρήσιμη για περιπτώσεις καρδιακής ανεπάρκειας ήπιας μορφής, λόγω κυκλοφορικής συμφόρησης και αντικανονικού καρδιακού παλμού. Είναι αποτελεσματικη, αλλά ίσως να χρειαστεί μερικούς μήνες ώσπου να εμφανίσει αξιοσημείωτα αποτελέσματα. Όπως πολλά βότανα, η ξαγκαθιά δρα σε αρμονία με τις φυσιολογικές λειτουργίες του σώματος και χρειάζεται χρόνος για να εμφανισθούν οι αλλαγές.
Η ξαγκαθιά δεν είναι μόνο ένα πολύτιμο γιατρικό για την υψηλή πίεση του αίματος, αλλά αυξάνει επίσης και τη χαμηλή πίεση. Οι βοτανοθεραπευτές, χρησιμοποιώντας την ξαγκαθιά, ανακάλυψαν ότι επαναφέρει την πίεση του αίματος στο κανονικό.
Σε συνδυασμό με το γκίνγκο (Ginkgo biloba), η ξαγκαθιά χρησιμοποιείται για να ενισχύσει την κακή μνήμη. Δρα, βελτιώνοντας την κυκλοφορία του αίματος μέσα στο κεφάλι και ως εκ τούτου αυξάνει την ποσότητα του οξυγόνου στον εγκέφαλο.

Εφαρμογές – Παρασκευάσματα – Χρήσεις
Το έγχυμα που παρασκευάζεται από τα άνθη ή τα φύλλα βοηθάει στην επαναφορά των επιπέδων της πίεσης του αίματος στο κανονικό. Το βάμμα από τα ανθοφόρα στελέχη ή τα μούρα είναι το παρασκεύασμα που χρησιμοποιείται συνήθως. Το αφέψημα από τα ανθοφόρα στελέχη είναι πολύτιμο για τις διαταραχές του κυκλοφορικού. Τα δισκία που περιέχουν κονιορτοποιημένα  ανθοφόρα στελέχη είναι κατάλληλα, για μακροχρόνια χρήση.
Τα άνθη της ξαγκαθιάς, μόνα τους ή με άλλα κατευναστικά φυτά, είναι κατά της αϋπνίας και κατά των ενοχλήσεων της εμμηνόπαυσης. Η θεραπεία για την πρώτη περίπτωση της «νευρικής αϋπνίας», είναι χρησιμοποίηση ενός αφεψήματος των ανθέων -Flor. Grataegi- 2 κουταλιές της σούπας άνθη για 1 φλιτζάνι βραστό νερό με δόση 2-3 φλιτζανιών τη μέρα, για 1 μήνα.
Το υγρό εκχύλισμα του φυτού συστήνεται κατά της στηθάγχης, ενώ με τους ξερούς καρπούς του φυτού παρασκευάζεται αφέψημα στυπτικό, πολύ καλό κατά της διάρροιας.
Η φλούδα του φυτού, που μαζεύεται από νεαρά κλαδιά, νωρίς την άνοιξη, συστήνεται ως αντιπυρετικό. Με τα άνθη γίνεται έγχυμα, τονωτικό της καρδιάς (10 γρ. σε 1 κιλό νερό), ενώ οι καρποί χρησιμοποιούνται ως έγχυμα κατά του πονόλαιμου (10 γρ. σε ένα κιλό νερό).
Τα άνθη και οι καρποί χρησιμοποιούνται κατά της υπέρτασης ως έγχυμα (4 κουταλιές φυτού σε 750 γρ, νερό, η δόση είναι 1 ποτήρι τη μέρα ως ρόφημα) ή ως βάμμα (κατά προτίμηση 10-25 σταγόνες μέσα στο νερό, 3 φορές τη μέρα).
Τέλος, φαρμακευτικά, ο κράταιγος γίνεται:
Βάμμα 1/5: 20 σταγόνες, 2-3 φορές τη μέρα.
Ρευστό εκχύλισμα: 10-15 σταγόνες, 3-5 φορές τη μέρα.

Προφυλάξεις
Πάντα χρησιμοποιείτε τα βότανα υπό την επίβλεψη ενός ειδικού ιατρού και ειδικά όταν λαμβάνετε ταυτόχρονα άλλα φάρμακα, βότανα ακόμα και συμπληρώματα.

Leave a Comment