Image default
Λοιμώξεις

Λοιμώξεις

Οι μικροοργανισμοί βρίσκονται σχεδόν παντού, συμπεριλαμβανομένου του σώματός μας. Συχνά έχουν ευεργετικές ιδιότητες, όπως όταν βοηθούν τη διαδικασία της πέψης. Υπάρχουν τριών ειδών μικροοργανισμοί – οι ιοί, οι μύκητες και τα βακτήρια – που συνήθως προκαλούν νόσο στον οργανισμό. Εστιάσαμε στα βακτήρια γιατί οι αρνητικές τους συνέπειες αντιμετωπίζονται με αντιβιοτικά. Τα βακτήρια ταξινομούνται ανάλογα με τη δομή τους, το σχήμα τους και την διάταξή τους, τις απαιτήσεις τους σε οξυγόνο και το περιβάλλον τους. Οι λοιμώξεις μπορεί να προκληθούν από ενδογενή ή εξωγενή βακτήρια, Gram θετικά ή αρνητικά βακτήρια, αερόβια ή αναερόβια βακτήρια. Τα εξωγενή βακτήρια εισέρχονται μέσα στο σώμα από οπές του σώματος ή σχάσεις στο δέρμα. Λοιμώξεις συμβαίνουν συχνά επίσης, όταν τα ενδογενή βακτήρια (η φυσιολογική χλωρίδα), είτε έχουν υπέρμετρη ανάπτυξη, είτε μεταναστεύουν σε σημεία του σώματος στα οποία δεν βρίσκονται σε φυσιολογικές συνθήκες.

Η πιθανότητα να συμβεί κάτι από τα παραπάνω αυξάνεται σε περιόδους ελαττωμένης άμυνας του οργανισμού, σε μεγάλη ηλικία ή χρόνια πάθηση. Τα βακτηριακά κύτταρα αναπαράγονται σε μικρό χρονικό διάστημα. Λοιμώξεις λαμβάνουν χώρα όταν αυτά είναι σε θέση να αποικίσουν μια περιοχή του σώματος. Όταν βακτήρια που συνήθως βρίσκονται στις αναπνευστικές οδούς μεταναστεύουν σε άλλες θέσεις, η αποίκιση των περιοχών αυτών μπορεί να οδηγήσει στην εκδήλωση βρογχίτιδας, πνευμονίας και παραρρινοκολπίτιδας. Τα συχνότερα απαντούμενα βακτήρια στις λοιμώξεις αυτές είναι ο πνευμονιόκοκκος, ο αιμόφιλος της ινφλουένζας και η μοραξέλα η καταρροϊκή. Τα αντιβιοτικά δρουν με διαφορετικούς τρόπους ώστε να αναχαιτίσουν την ανάπτυξη των παθογόνων. Τα βακτηριοστατικά αντιβιοτικά, παρεμποδίζουν την ανάπτυξη και αναπαραγωγή του βακτηριακού κυττάρου. Στη συνέχεια, το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού είναι αυτό που καταστρέφει τα βακτήρια. Σε αντιδιαστολή, τα βακτηριοκτόνα αντιβιοτικά ενεργητικά καταστρέφουν τα βακτήρια παρεμποδίζοντας τη σύνθεση του κυτταρικού τοιχώματος. Στην κατηγορία αυτή συμπεριλαμβάνονται οι πενικιλλίνες και οι κεφαλοσπορίνες.

Η ιστορία των αντιβιοτικών στη Lilly
O Alexander Fleming ανακάλυψε τις αντιμικροβιακές ιδιότητες της πενικιλλίνης το 1928. Έως το 1941, αρκετοί ασθενείς με σοβαρές λοιμώξεις θεραπεύονταν με πρόχειρα παρασκευάσματα πενικιλλίνης. Λόγω της έλλειψης μεγάλων εγκαταστάσεων για παραγωγή αντιβιοτικών σε μεγάλη κλίμακα εκείνη την εποχή, λίγοι ασθενείς μπορούσαν να θεραπευτούν, εξαιτίας των περιορισμένων ποσοτήτων πενικιλλίνης που υπήρχαν. Εκείνη τη χρονιά, η Lilly άρχισε να αναπτύσσει μεθόδους για την παραγωγή της πενικιλλίνης, και μέχρι στο 1945 η εταιρία είχε έξι μεγάλες μονάδες παραγωγής πενικιλλίνης. Κατά τις δεκαετίες που ακολούθησαν, οι ερευνητές της Lilly, ανέπτυξαν επιπρόσθετες μορφές πενικιλλίνης, καθώς και νέες οικογένειες αντιβιοτικών, όπως η κεφαλοσπορίνες και οι μακρολίδες, καθώς επίσης και τεχνικές καλλιέργειας, που οδήγησαν στην ανάπτυξη βελτιωμένων και νέων αντιϊικών εμβολίων,όπως το εμβόλιο της πολιομυελίτιδας και της λύσσας. Η κεφακλόρη ανήκει στις κεφαλοσπορίνες δεύτερης γενιάς.

Related posts

Πως να καταπολεμήσετε τις λοιμώξεις

Πως να διαγνώσετε πότε τα δερμάτικα τραύματα γίνονται επικίνδυνα και πως να αντιμετωπίσετε όλων των ειδών λοιμώξεις

Leave a Comment