H Μαστοκύτωση χαρακτηρίζεται από ανώμαλη συνάθροιση μαστοκυττάρων στο δέρμα και σε διάφορες συστηματικές εντοπίσεις τριβή της βλάβης προκαλεί κνησμό και ανάπτυξη πομφού (σημείο Darier). Διάφορα φάρμακα έχουν την ικανότητα να προκαλούν αποκοκκίωση των μαστοκυττάρων και απελευθέρωση φαρμακολογικά δραστικών ουσιών με συνέπεια την παρόξυνση των δερματικών βλαβών και συνοδά συμπτώματα όπως την κεφαλαλγία, την ναυτία ,την δύσπνοιας την διάρροια και την συγκοπή. Στην κλινική εξέταση παρατηρούνται κηλιδώδεις ή βλατιδώδεις ή οζώδεις βλάβες, κίτρινες εώς ανοιχτές καστανές-ροδινες οι οποίες καθίστανται επηρμένες και ερυθηματώδεις (κνιδωτικές) ύστερα από ελαφρά τριβή(σημείο Darier). Σε ορισμένους ασθενείς, οι βλάβες καθίστανται πομφολυγώδεις. Συχνά μονήρες, αλλά μπορεί να είναι και πολλαπλό. Οι περισσότερες περιπτώσεις μαστοκύτωσης υποχωρούν αυτόματα. Για την αντιμετώπιση της πρέπει να γίνει αποφυγή από φάρμακα που προκαλούν αποκοκκίωση των μαστοκυττάρων και απελευθέρωση ισταμίνης (αλκοόλη, κοδείνη, μορφίνη, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη) και φαρμακευτική αγωγή για την βελτίωση των συμπτωμάτων (αντιισταμινικά).
