Οστεομυελίτιδα

Οστεομυελίτιδα

Γενική Περιγραφή
Ως Οστεομυελίτιδα ορίζεται η λοίμωξη των οστών που οφείλεται σε ποικίλους μικροοργανισμούς. Διαχωρίζεται σε οξεία και σε χρόνια νόσο. Η οξεία νόσος χαρακτηρίζεται από διαπυητική φλεγμονή η οποία συνοδεύεται από αγγειακή θρόμβωση, υπεραιμία καθώς και οίδημα.

Διακρίνεται σε:

* Αιματογενή οστεομυελίτιδα
* Δευτεροπαθή από γειτονική εστία λοίμωξης

Η αιματογενής οστεομυελίτιδα στα παιδιά προσβάλλει συνήθως τα μακρά οστά και πιο συχνά τη μετάφυση αυτών. Αυτό εξηγείται διότι τα τριχοειδικά αγγεία της τροφικής αρτηρίας του οστού τα οποία πορεύονται κάτω από την αναπτυξιακή πλάκα εισέρχονται στο σύστημα των φλεβικών κολποειδών όπου η αιματική ροή είναι στροβιλώδης και αργή. Στα νεογνά η λοίμωξη μπορεί να επεκταθεί στην επίφυση και στην αρθρική επιφάνεια. Στα παιδιά ηλικίας μεγαλύτερης του ενός έτους η φλεγμονή περιορίζεται στη διάφυση και στη μετάφυση. Στους ενήλικες η διάφυση αποτελεί συνήθως την αφετηρία. Η λοίμωξη είναι δυνατόν να επεκταθεί εντός της άρθρωσης.

Αίτια

Αιματογενής
Στα νεογνά τα συχνότερα παθογόνα είναι: staphylococcus aureus, streptococcus agalactiae, eschericia coli. Σε παιδιά μεγαλύτερα του ενός έτους τα συχνότερα απομονούμενα παθογόνα είναι staplylococcus aureus, streptococcus pyogenes, haemophilus influenza. Στους ενήλικες υπεύθυνα παθογόνα είναι: staphylococcus aureus, staphylococcus epidermidis αλλά και αερόβια gram-αρνητικά μικρόβια.

Απο γειτονική εστία
Αντίθετα από την αιματογενή οστεομυελίτιδα στην περίπτωση αυτή συνήθως απομονώνονται περισσότεροι του ενός μικροοργανισμοί. Το συνηθέστερο αίτιο είναι o staphylococcus aureus, ωστόσο άλλοι υπεύθυνοι μικροοργανισμοί είναι s.epidermidis, enterococcus, gram- αρνητικά  και αναερόβια.

Προδιαθεσικοί παράγοντες είναι:

* Ανοιχτά κατάγματα
* Χειρουργική ανάταξη καταγμάτων
* Χρόνιες λοιμώξεις μαλακών μορίων
* Σακχαρώδης διαβήτης
* Ανοσολογική ανεπάρκεια
* Υποσιτισμός
* Κακοήθειες
* Χρόνια υποξία
* Φλεβική στάση

Σπανιότερα αίτια οστεομυελίτιδας είναι οι μύκητες όπως η ιστοπλάσμωση, η κρυπτοκόκκωση, η σποροτρίχωση, η κοκκιδιομύκωση και η βλαστομύκωση.

Επιπτώσεις
Η κλινική εικόνα της οστεομυελίτιδας ποικίλει ανάλογα με την ηλικία του πάσχοντος. Αναλυτικά οι εκδηλώσεις είναι: Στα νεογνά οι κλινικές εκδηλώσεις είναι πτωχές. Η νεογνική οστεομυελίτιδα στερείται συμπτωμάτων αλλά και τοπικών ευρημάτων. Τοπικό εύρημα είναι το οίδημα  και η ελαττωμένη κινητικότητα του μέλους.

Στα παιδιά εμφανίζεται με:

* Αιφνίδιο πυρετό
* Λήθαργο
* Ευερεθιστότητα
* Άλγος
* Ελαττωμένη κινητικότητα

Στους ενήλικες οι εκδηλώσεις της οστεομυελίτιδας μπορεί να είναι ακαθόριστες:

* To άλγος είναι συχνά κυρίαρχο σύμπτωμα με διάρκεια που ποικίλει από 1-3 μήνες.

Ορισμένες φορές η κλινική εικόνα περιλαμβάνει:

* Πυρετό
* Φρίκια
* Διόγκωση και ερυθρότητα άνωθεν του πάσχοντος οστού

Σαφής διάκριση μεταξύ οξείας και χρόνιας νόσου δεν υπάρχει. Κλινικά οι πρωτοδιαγνωθήσες οστεομυελίτιδες θεωρούνται οξείες και η υποτροπή θεραπευθήσας νόσου συνηθίζεται να αξιολογείται ως χρόνια.

Διάγνωση
H διάγνωση της οστεομυελίτιδας τίθεται με την οστική βιοψία. Ωστόσο συχνά η ανεύρεση θετικών αιμοκαλλιεργειών και τα απεικονιστικά ευρήματα (ακτινογραφία, σπινθηρογράφημα) σε συνδυασμό με την κλινική εικόνα καθιστούν περιττή την βιοψία οστού.

Θεραπεία
Η οστεομυελίτιδα αποτελεί σοβαρή πάθηση με κίνδυνο υποτροπών όταν δεν παρέχεται η κατάλληλη και ολοκληρωμένη θεραπευτική αγωγή. Ο ασθενής οποιασδήποτε ηλικίας χρήζει παρεντερικής χορήγησης αντιμικροβιακών ουσιών για τουλάχιστον 2 εβδομάδες η οποία συνεχίζεται και από τους στόματος. Στους ενήλικες συχνά απαιτείται παράλληλα χειρουργικός καθαρισμός και διάνοιξη και παροχέτευση του αποστήματος.

Leave a Comment