Πόνοι οστών

Πόνοι οστών

Οι πόνοι στα οστά και στη σπονδυλική στήλη μπορεί να οφείλονται και σε κατάθλιψη. Η κατάθλιψη σοβαρής μορφής μπορεί να καταστρέψει τη ζωή του ασθενούς αλλά και αυτήν της οικογένειας του. Οι καταθλιπτικοί δεν παραδεχονται ότι πάσχουν από κατάθλιψη. Ισως να μην μπορούν να αναγνωρίσουν ότι τα συμπτώματα τους οφείλονται στην κατάθλιψη. Κούραση,  Αδυναμία,  Πονοκέφαλος, αλλά και Προβλήματα Στο Στομάχι, συνήθως είναι η μετάφραση μιας ύπουλης κατάθλιψης. Η διάγνωση μπαίνει αυτόματα με το που  ο καταθλιπτικός θα δηλώσει ότι δεν έχει πλέον καμία ικανοποίηση ή ευχαρίστηση από τη ζωή, αισθήματα λύπης, ενοχής, απελπισίας, απαισιοδοξίας για το μέλλον, απώλειας ενδιαφέροντος και ευχαρίστησης από δραστηριότητες που παλαιότερα ήταν αρεστές, είναι στοιχεία που δείχνουν έντονα προς την κατεύθυνση της κατάθλιψης. Ας δούμε μερικά απ’ τα πιό χαρακτηριστικά συμπτώματα, που πρέπει να μας βάλουν σε σκέψεις.

* Προβλήματα Ύπνου. Είτε αϋπνίες ή ξυπνήματα πολύ νωρίς το πρωί.
* Μειωμένη όρεξη ή και απώλεια βάρους/Αυξημένη όρεξη ή βουλιμία με πρόσληψη βάρους.
* Απώλεια ενδιαφέροντος για δραστηριότητες.
* Ευερεθιστικότητα.
* Νευρικότητα.
* Επίμονα σωματικά συμπτώματα τα οποία δεν υποχωρούν στις θεραπείες, όπως για παράδειγμα: Πονοκέφαλοι, Χρόνιοι πόνοι στα κόκκαλα, Πόδια, Μέση , Αυχένα και Πεπτικά Προβλήματα.
* Δυσκολίες Συγκέντρωσης.
* Αναποφασιστικότητα και προβλήματα μνήμης.
* Επίμονη Κούραση.
* Αισθήματα ενοχής, απελπισίας και απαξία.
* Απαισιοδοξία για το μέλλον.
* Ανησυχίες ότι όλα θα είναι δύσκολα και δεν θα πανε καλά.

Εξαιρετικά επίπονο και βασανιστικο είναι οταν η σιωπηρά κατάθλιψη χτυπήσει τα κόκκαλα. Τότε μιλάμε πλέον για βαθύ, μουντό πόνο, που κόβει κάθε διάθεση χαράς. Τα κόκαλα και η σπονδυλική στήλη είναι θέση προβολής της συναισθηματικής φόρτισης, και η συναισθηματική κατάσταση καθρεφτίζεται στα οστά σαν πόνος. Όταν ένας πονεμένος αποτανθεί σε ορθοπαιδικό, λόγω πόνων στα οστά, και οι εξετάσεις στις οποίες υποβάλλεται είναι αρνητικές και δεν δείχνουν κάτι παθολογικό, τότε το πιο πιθανό, είναι ο πόνος να οφείλεται σε ψυχοσωματικά αίτια, μεταξύ των οποίων και η κατάθλιψη. Το ποσοστό των πόνων στα οστά και τη σπονδυλική στήλη που οφείλονται σε ψυχοσωματικά αίτια κυμαίνεται από 17% έως 40% και σε αυτή την περίπτωση ο ασθενής θα πρέπει να δεί κάποιον ψυχολόγο.

Η οστεοπόρωση, είναι μία χρόνια πάθηση του μεταβολισμού των οστών, η οποία μειώνει σταδιακά την πυκνότητα και την ποιότητα των οστών και με το πέρασμα των χρόνων, και εφ όσον δεν παιρνουμε τα μέτρα μας, αυτά γίνονται λεπτά και εύθραυστα. Στην χώρα μας, μετά τα 60 ,το 1/3  των γυναικών και ένας στους 10 των ανδρών θα παρουσιάσουν οστεοπόρωση, ενώ ατα 80, μία στις τρεις γυναίκες και ένας στους οκτώ άντρες θα υποστεί οστεοπορωτικό κάταγμα ισχίου. Η οστεοπόρωση, όπως και η υπέρταση, εξελίσσονται προοδευτικά, και για μακρό χρονικό διάστημα, χωρίς κλινικές εκδηλώσεις. Αν την υπέρταση τη θεωρούμε σιωπηλό δολοφόνο, την οστεοπόρωση την ονομάζουμε ύπουλο κλέφτη γιατί μας στερεί την ποιότητα στη ζωή μας. Ομως, όπως και να το κάνουμε μας προειδοποιει, με προοδευτική κύφωση και έντονους πόνους στη σπονδυλική στήλη, που μπορεί να οφείλονται σε μικροκατάγματα της οσφυικής και θωρακικής μοίρας. Η διάγνωσή μπαίνει, με τη μέτρηση οστικής πυκνότητας και δεν έχει καμμία σχέση  με  το ασβέστιο του αίματος, που μπορεί να είναι φυσιολογικό. Το ασβέστιο του αίματος, δεν αποτελεί δείκτη για την οστεοπόρωση.              

Η οστεοπόρωση, καθ εαυτή, είναι πολυπαραγοντική νόσος. Παράγοντες κινδύνου για εκδήλωση οστεροπόρωσης είναι η κατανάλωση αυξημένης ποσότητας κρέατος,(που αυξάνει την αποβολή ασβεστίου με τα ούρα), η κατάχρηση αλκοόλ (γιατί ελαττώνει την απορρόφηση του ασβεστίου από το έντερο), οι καφέδες, το τσάι και το αλάτι (γιατί συμβάλουν στην αποβολή ασβεστίου με τα ούρα), η έλλειψη βιταμίνης D (λόγω ελλειπούς ή και παντελούς αποφυγής έκθεσης στον ήλιο)και η κληρονομικότητα. Η οστεοπόρωση δεν αποτρέπεται. Απλά συμβαίνει με ή χωρίς υπατιότητα μας. Οταν μιλάμε για πρόληψη της οστεοπόρωσης, έχουμε μπροστά μας το μοντέλο της μεσογειακής διατροφής, και προφανώς της  άσκησης. Κι οταν λέμε άσκηση, δεν εννοούμε τίποτα περισσότερο απο μισή ώρα γρήγορο βάδισμα, με δρασκελισμό τουλάχιστον 60 εκατ., κι άλλη μισή ώρα χαλαρό περπάτημα. Κι αυτό, τρεις φορές την εβδομάδα, για τους άνδρες και τις γυναίκες της τρίτης ηλικίας.

Leave a Comment