Η οστεοαρθρίτιδα είναι η πιο συχνή νόσος των αρθρώσεων, καθώς περισσότερο από 40% των ηλικιωμένων άνω των 65 ετών υποφέρουν από οστεοαρθρίτιδα του γόνατος ή του ισχίου. Οι φαρμακολογικές προσεγγίσεις περιλαμβάνουν αναλγητικά, αντιφλεγμονώδη, ενδο-αρθρική έγχυση κορτικοστεροειδών ή υαλουρονικό οξύ, θειική γλυκοζαμίνη, θειική χονδροϊτίνη, πειραματικές θεραπείες, που όμως καμία από τις οποίες δεν έχει τροποποιητική δράση στη νόσο. Το ρανελικό στρόντιο ενδείκνυται σήμερα για τη θεραπεία της μετεμμηνοπαυσιακής οστεοπόρωσης, και μπορεί να υποτεθεί ότι ενεργεί τόσο στο χόνδρο όσο και στο υποχόνδριο οστό. Προκλινικές μελέτες in vitro δείχνουν ότι έχει σημαντική επίδραση στις διεργασίες της οστικής ανακατασκευής αναστέλλοντας την απορρόφηση του υποχόνδριου οστού και διεγείροντας τον σχηματισμό της θεμέλιας ουσίας του χόνδρου σε ανθρώπινα χονδροκύτταρα. Διερευνητικές μελέτες αναφέρουν ότι το ρανελικό στρόντιο μειώνει τους βιοχημικούς δείκτες υποβάθμισης του χόνδρου, όπως τον CTX-II και μειώνει τα συμπτώματα και την κλινική εξέλιξη της οστεοαρθρίτιδας της σπονδυλικής στήλης, γεγονός που υποδηλώνει μια δομική τροποποιητική δράση. Ωστόσο, είναι ασαφές εάν επίδρασή του, στον χόνδρο είναι άμεση ή δευτεροπαθής μέσω του υποχόνδριου οστού. Το ρανελικό στρόντιο μπορεί να μειώσει in vitro την απορρόφηση του υποχόνδριου οστού μέσω του OPG/ RANKL μονοπατιού στους υποχόνδριους οστεοβλάστες και να ρυθμίσει προς τα κάτω τις μεταλλοπρωτεϊνασες 2 και 9. Αυτές οι επιδράσεις στο υποχόνδριο οστό μπορεί να μεταβάλλουν άμεσα την εξέλιξη της οστεοαρθρίτιδας, ή να τροποποιήσουν θετικά την ανταπόκριση του χόνδρου στην μηχανική φόρτιση.
Σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη που παρουσιάστηκε στο ACR το 2012, το ρανελικό στρόντιο βελτιώνει τον πόνο στις αρθρώσεις, την λειτουργική κατάσταση των ασθενών με οστεοαρθρίτιδα γονάτων και επιβραδύνει την ακτινολογική εξέλιξη της νόσου. Αποδείχθηκε ότι το ρανελικό στρόντιο είχε μια θετική δομική τροποποιητική δράση τόσο στην δόση του 1g όσο και στα 2g σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο σε θεραπευτικό διάστημα 3 ετών. Η δομή φάνηκε να τροποποιείται τόσο με 1 όσο και 2g/ημέρα, ενώ για σημαντική βελτίωση των συμπτωμάτων απαιτούνταν 2g/ημέρα, υποστηρίζοντας έτσι την εμπλοκή διαφορετικών αιτιολογικών παθολογικών μηχανισμών. Επίσης οι ασθενείς είχαν σημαντική μείωση της στένωσης του μηροκνημιαίου μεσάρθριου διαστήματος, με αποτέλεσμα την μείωση του κινδύνου για χειρουργική επέμβαση μέσα στα επόμενα 5 χρόνια κατά 30% έως 40%. Η θεραπεία με ρανελικό στρόντιο ήταν καλά ανεκτή, αφού υπήρξαν μικρές αυξήσεις στη μέση τιμή της κρεατινοφωσφοκινάσης, αλλά αυτές ήταν κυρίως ήπιες, παροδικές, αναστρέψιμες και δεν συσχετίστηκαν με κλινικά συμπτώματα μυοπάθειας (μυϊκή αδυναμία, μυαλγίες). Συμπερασματικά λοιπόν, το ρανελικό στρόντιο εκτός από τη θεραπεία της οστεοπόρωσης είναι επίσης χρήσιμο για την οστεοαρθρίτιδα. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η τροποποιητική επίδραση του, καθώς μέχρι σήμερα δεν υπάρχει κανένα εγκεκριμένο φάρμακο για την πρόληψη της δομικής εξέλιξης της νόσου, προσδοκώντας να καλύψει το κενό που υπάρχει στην θεραπευτική προσέγγιση της οστεοαρθρίτιδας.