Κατά τη διάρκεια της σωματικής άσκησης, ειδικά αν εκτελεστεί μια απότομη και ξαφνική κίνηση, που συνεπάγεται τη βίαιη σύσπαση ή την υπερβολική διάταση ενός μυ, είναι δυνατόν να αισθανθεί κανείς έναν αιφνίδιο πόνο.
Η αιτία που τον προκάλεσε μπορεί να είναι ένα τράβηγμα του μυ ή ακόμα και μια θλάση. Σε αντίθεση με τη θλάση, στην περίπτωση του τραβήγματος δεν παρατηρείται τραυματισμός των μυϊκών ινών, είναι, ωστόσο, σημαντικό να διακοπεί άμεσα η δραστηριότητα για να αποφευχθεί η πρόκληση μιας θλάσης.
Η μυϊκή θλάση είναι ένα μικρό σχίσιμο (ρήξη) των μυϊκών ινών: μπορεί να πρόκειται για μια ελάχιστη βλάβη, που αφορά ποσοστό μικρότερο του 5% των μυϊκών ινών (θλάση πρώτου βαθμού), ή για έναν τραυματισμό μεγαλύτερης σοβαρότητας με μερική ρήξη των μυϊκών ινών (θλάση δευτέρου βαθμού), μέχρι και την πλήρη ρήξη του μυ (θλάση τρίτου βαθμού). Προφανώς, τα συμπτώματα εξαρτώνται από το βαθμό σοβαρότητας του τραυματισμού. Στην περίπτωση του τραβήγματος, ο πόνος τείνει να γίνεται προοδευτικά πιο δυνατός, ενώ γίνεται αισθητός σαν ένα είδος “πονεμένου κορδονιού”. Στην περίπτωση της μυϊκής θλάσης, η ρήξη των μυϊκών ινών συνοδεύεται από τη διαρροή αίματος, που συσσωρεύεται στους ιστούς προκαλώντας αιμάτωμα, οι διαστάσεις του οποίου είναι ανάλογες της σοβαρότητας της κάκωσης.
Το κύριο σύμπτωμα είναι ο πόνος κατά την ανάπαυση, που επιδεινώνεται με την προσπάθεια κίνησης του ενδιαφερόμενου μυ και συνοδεύεται από λειτουργική ανικανότητα, με αποτέλεσμα να καθίσταται αδύνατη η χρήση του προσβεβλημένου μυ. Παράλληλα, είναι δυνατόν να παρατηρηθεί οίδημα, κοκκίνισμα και εκχύμωση (μελάνιασμα).
Οι ακόλουθες συνθήκες ευνοούν την εμφάνιση θλάσης:
* Ελλιπής προπόνηση: είναι πιο εύκολο να υποστεί κανείς μια μυϊκή θλάση εάν ασκεί μια αθλητική δραστηριότητα χωρίς να είναι κατάλληλα προετοιμασμένος
* Ελλιπής προθέρμανση: πριν την ενασχόληση με μια απαιτητική σωματική δραστηριότητα είναι απολύτως απαραίτητη η προετοιμασία των μυών, το κατάλληλο ζέσταμά τους και η εκτέλεση ασκήσεων stretching
* Επίφοβα αθλήματα: ορισμένες δραστηριότητες που περιλαμβάνουν, για παράδειγμα, άλματα και τρέξιμο, εκθέτουν περισσότερο από άλλες στον κίνδυνο μυϊκών τραυματισμών
* Κούραση. Πρόκειται για έναν ακόμη σημαντικό παράγοντα: ένας καταπονημένος μυς “παραδίνεται” πιο εύκολα, όταν εκτεθεί σε μια δύναμη ικανή να τον τεντώσει υπερβολικά
* Παλαιότεροι τραυματισμοί: ένας μυς που έχει ήδη υποστεί μια κάκωση στο παρελθόν έχει μειωμένη ελαστικότητα
* Το κρύο: η εξάσκηση ενός αθλήματος σε χαμηλές θερμοκρασίες συμβάλλει στη μείωση της ελαστικότητας των μυών.
Αφού ελευθερώσετε την περιοχή από ρούχα και ενδεχόμενα κοσμήματα, προχωρήστε στις εξής ενέργειες:
* Προστατέψτε τον μυ από περαιτέρω τραυματισμούς, ακινητοποιώντας τον.
* Θέστε τον τραυματισμένο μυ σε ανάπαυση, προσέχοντας να μην εκτελεί κινήσεις που προκαλούν πόνο.
* Η εφαρμογή παγοκύστης συμβάλλει στην ανακούφιση του πόνου και στη μείωση του πρηξίματος και της φλεγμονής. Καλό είναι να την κρατάτε πάνω στην προσβεβλημένη περιοχή για 15-20 λεπτά, επαναλαμβάνοντας την εφαρμογή κάθε 2-3 ώρες.
* Η πιεστική επίδεση επιτρέπει την ελάττωση του οιδήματος. Ο επίδεσμος πρέπει να εφαρμόζεται από την περιφέρεια προς το κέντρο και αποφεύγοντας το υπερβολικό σφίξιμο.
* Μια επιπλέον βοήθεια για την υποχώρηση του πρηξίματος αφορά τη θέση στην οποία βρίσκεται το τραυματισμένο μέλος: πρέπει να κρατείται ανυψωμένο σε ανάρροπη θέση.