Η υπογονιμότητα είναι δυνατό να κληροδοτηθεί από τον πατέρα στον γιο
Βρυξέλλες, Βέλγιο
Τα αγόρια που γεννιούνται με την τεχνική της ενδοκυτταροπλασματικής σπερματέγχυσης (μικρογονιμοποίησης) από πατέρες με πρόβλημα υπογονιμότητας, έχουν αυξημένες πιθανότητες και τα ίδια να εμφανίσουν μικρότερη ποσότητα και χειρότερη ποιότητα σπερματοζωαρίων ως ενήλικοι.
Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν βέλγοι ερευνητές, διατυπώνοντας ουσιαστικά την άποψη ότι η υπογονιμότητα είναι δυνατό να κληρονομηθεί.
Όπως αναφέρεται σε σχετικό άρθρο του επιστημονικού εντύπου Human Reproduction, ερευνητές του Ελευθέρου Πανεπιστημίου και του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου των Βρυξελλών, με επικεφαλής τον καθηγητή Αντρέ Βαν Στάϊρτεγκεμ, συνέκριναν την ποιότητα του σπέρματος 54 ανδρών, 18-22 ετών (η πρώτη γενιά που είχε γεννηθεί μέσω σπερματέγχυσης μεταξύ 1992-96), με το σπέρμα 57 άλλων ανδρών, που γεννήθηκαν χωρίς εξωσωματική γονιμοποίηση.
Στην σπερμάτεγχυση, που αναπτύχθηκε στην αρχή της δεκαετίας του ’90, ένα ποιοτικό σπερματοζωάριο επιλέγεται στο εργαστήριο και εισάγεται απευθείας στο ωάριο, το οποίο γονιμοποιεί. Η μέθοδος εφαρμόζεται σε άνδρες με λίγα σπερματοζωάρια, αφύσικου σχήματος ή με μικρή κινητικότητα.
Σε άλλες μεθόδους εξωσωματικής γονιμοποίησης, περισσότερα σπερματοζωάρια αφήνονται να κολυμπήσουν προς ένα ωάριο, ώσπου κάποιο να καταφέρει να πετύχει τη γονιμοποίηση. Σε μερικές χώρες σχεδόν το 100% των εξωσωματικών γονιμοποιήσεων γίνεται μέσω σπερματέγχυσης, ενώ σε άλλες χώρες η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται πολύ λιγότερο.
Από την ανάλυση που έκαναν οι βέλγοι επιστήμονες, διαπίστωσαν ότι όσοι άνδρες είχαν γεννηθεί χάρη στην ενδοκυτταροπλασματική σπερματέγχυση, είχαν και οι ίδιοι μικρότερη γονιμότητα από τον μέσο όρο, πράγμα που δείχνει ότι τα προβλήματα υπογονιμότητας του πατέρα -κυρίως γενετικής αιτιολογίας- μπορούν να περάσουν στους απογόνους του.
Συγκεκριμένα, οι άνδρες που είχαν γεννηθεί με σπερματέγχυση, είχαν σχεδόν τη μισή πυκνότητα σπερματοζωαρίων και πολύ μικρότερη κινητικότητα σπερματοζωαρίων, σε σχέση με όσους είχαν γεννηθεί κατόπιν φυσιολογικής σύλληψης. Είχαν επίσης σχεδόν τριπλάσια πιθανότητα να έχουν συγκέντρωση σπερματοζωαρίων κάτω από το όριο του φυσιολογικού, που έχει ορίσει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας.
Οι επιστήμονες σημειώνουν πάντως ότι, πέρα από την όποια κληρονομικότητα, πολλοί άλλοι παράγοντες (περιβαλλοντικοί, ψυχολογικοί κ.α.) παίζουν ρόλο στην υπογονιμότητα. «Σε κάθε περίπτωση, η νέα έρευνα δεν πρέπει να απογοητεύει κάποιον που γεννήθηκε με σπερμάτεγχυση και ο οποίος απλώς μπορεί να χρειαστεί να καταφύγει και ο ίδιος σε εξωσωματική γονιμοποίηση για να αποκτήσει παιδιά» υπογραμμίζει ο Δρ Στάϊρτεγκεμ.
Επιμέλεια: Μαίρη Μπιμπή
health.in.gr